08 dec De mooiste dorpen van Toscane – Castelfranco di Sopra

 

Inleiding

Castelfranco di Sopra bevindt zich in de regio Arezzo en meer bepaald in de Valdarno streek, de vallei van de rivier de Arno.

Het dorp gesticht in 1299 zou, volgens Vasari, ontworpen zijn door de bekende architect Arnolfo di Cambio die onder andere zijn stempel gedrukt heeft op de stad Firenze. De gelijkenissen met Firenze zijn onder andere nog duidelijk te zien in de stadsplattegrond maar ook in enkele originele gebouwen in de via Maestra die teruggaan tot de stichting van het dorp en in alle opzichten identiek zijn aan de gebouwen van het historisch centrum van Firenze.

Kenmerkend voor de nieuwe dorpen of steden uit deze tijd is het stedenbouwkundig concept naar Romeins model met een centraal plein waarop de belangrijkste gebouwen uitgeven. In het geval van Castelfranco het stadshuis “palazzo del podestà” en de kerk San Pietro, die echter verdwenen is.

Vanuit het centrale plein vertrekken de hoofdstraten met als kenmerk dat de straatbreedte versmalt en de hoogte van de gebouwen verkleint naarmate de afstand tot het centrale plein groter wordt.

 

Ligging Castelfranco di Sopra en hoe te bereiken

Met de auto:

Komende van Firenze via autosnelweg A1 – afrit Incisa Valdarno, richting Figline Valdarno- Pian di Scò – Castelfranco di Sopra ca. 15km

Komende van Rome via autosnelweg A1 – afrit San Giovanni Valdarno, richting San Giovanni Valdarno – Pian di Scò – Castelfranco di Sopra ca. 12km

Met de trein:

Station Figline Valdarno, vervolgens bus naar Castelfranco di Sopra

Grotere kaart weergeven

 

Bezienswaardigheden

Stadspoort Porta Campana: Via de weg SP124 komen we aan de stadspoort van Castelfranco di Sopra. Net na het bord dat Castelfranco di Sopra aanduidt aan het einde van de klim vinden we een parking, hier laat je het best de auto achter.

De stadspoort, genaamd Porta Campana, is samen met de stadspoort porta Fiorentina aan de oostkant, de enige die overgebleven is van de 4 stadspoorten die ooit aanwezig waren. We vinden er nog duidelijk de voor Firenze kenmerkende gigli (lelies) terug en de bouwdatum, namelijk 1300. Deze poort wordt ook nog de toren “torre d’Arnolfo” genoemd, naar de ontwerper van de stad Arnolfo di Cambio.

 

kerk San Filippo Neri: We wandelen de stad binnen langs de stadspoort en komen terecht in de Via Cavour, de hoofdstraat van Castelfranco di Sopra. Na een 50tal meter vinden we aan onze rechterkant de kerk San Filippo Neri. De voorgevel werd uitgevoerd in 1761 terwijl de oorsprong van de kerk teruggaat tot 1631 en werd uitgebreid in 1666. Op het 17de eeuwse centrale altaar vindt men een beeld van de heilige San Filippo terug van de hand van de Florentijnse kunstenaar Matteo Rosselli. Interessanter echter is het beeld van de maagd Maria met kindje Jezus van de school van Andrea del Sarto, aanwezig in de zijkapel.

 

Plein Piazza Vittorio Emanuele met stadhuis: Na het bezoek aan de kerk wandelen we verder door in de via Cavour en komen tenslotte op het centrale plein Piazza Vittorio Emanuele aan. Hier speelden alle activiteiten in het verleden zich af. Helaas zijn bijna alle feesten en evenementen sedert jaren verplaatst naar de viale Trento en wordt hier enkel nog op vrijdag de markt gehouden.

Rechts van het plein zien we het stadhuis palazzo Comunale ofwel het palazzo del podestà. Op de voorgevel zijn nog de oorspronkelijke wapenschilden van de verschillende burgemeesters die aan het hoofd van Castelfranco stonden, aanwezig. Binnenin in de kelders vinden we de ex gevangenis terug die in zijn originele staat bewaard gebleven is. Verder is in de raadzaal nog een fresco van de “madonna del latte” uit de 14de eeuw de moeite van een bezoek waard.

 

kerk van San Tommaso en kapel van de compagnia dei Bianchi: Op het plein Piazza Vittorio Emanuele slaan we rechtsaf en nemen de via Piave waar we de kerk van San Tommaso (de heilige Thomas) aan onze linker kant tegenkomen. Net voor deze kerk zien we links la cappella della compagnia dei Bianchi, een kleine kloosterorde gesticht in 1375 in Firenze die zich kleedde in een wit gewaad en vandaar de naam bianchi (wit).

 

Casa Campa: We blijven doorlopen in de via Piave tot net voor de stadspoort. Aan onze linkerkant zien we het huis genaamd “casa Campa” dat vroeger een stopplaats voor bezoekers aan de stad was. Op de voorgevel van deze woning vinden we naast de leleis (gigli fiorentini) tevens een afbeelding van een paard terug. Bezoekers lieten hier de paarden achter vooraleer ze de stad binnengingen.

 

Palazzo Sassolini en teatro Comunale: We keren terug naar het plein Piazza Vittorio Emanuele en slaan de Via Veneto in waar we ondermeer het elegante 18de eeuwse Palazzo Sassolini terugvinden en enkele woningen met bouwsporen uit de 15de en 16de eeuw.

In de via Roma tenslotte (verlengde van de via Piava) treffen we nog het theater aan, dat gewijd is aan de Italiaanse actrice Wanda Capodaglio die haar laatste levensjaren doorbracht in Castelfranco di Sopra en die een grote rol speelde in de ontwikkeling van het Italiaanse theater gedurende de jaren 50 en 60.

 

Buiten Castelfranco di Sopra

Abdij van San Salvatore: Niet ver van het centrum vinden we de prachige abdij van San Salvatore terug. Vanuit het plein Piazza Vittorio Emanuele nemen we de via Vittorio Veneto tot aan de viale Trento waar we rechts afslaan en doorwandelen tot aan het rondpunt. Vervolgens volgen we de via Soffena en zien reeds de abdij opdoemen.

De abdij van San Salvatore bestaat uit kerk, klooster en convent. In 1090 werd de abdij door paus Urbanus II geschonken aan de monniken van Vallombrosa dewelke in 1394 de kerk omvormden tot zijn huidige vorm. Het interieur van de kerk is rijk versierd met fresco’s uit de 15de eeuw, uitgevoerd door kunstenaars uit Siena en Firenze.

 

Via Setteponti: Deze antieke straat begint in Castiglion Fibocchi en eindigt in Reggello, ze passeert onder andere door Loro Ciuffena, een ander dorp dat behoort tot de mooiste dorpen van Toscane. De straat werd zo genoemd omdat ze langs 7 bruggen passeerde.

De weg slingert door het prachtige landschap dat de Valdarno streek kenmerkt en passeert voorbij boerenwoningen, wijn- en olijfvelden, kleine gehuchten met op de achtergrond de voor de zone typische balze. Voor de fietsliefhebbers is deze straat een must! Bovendien zijn er verschillende aangeduide wandelroutes langsheen deze balze. Voor wie dieper op het onderwerp wil ingaan zijn er ook de georganiseerde excursies met een professionele gids.

 

De rotsformaties “le balze”: De balze zijn door erosie ontstane rotsformaties opgebouwd uit klei, zand en kalksteen en worden in de volksmond ook wel eens de grand canyons van de Valdarno genoemd.

De voor de Valdarno kenmerkende rotsformaties “balze”, aanwezig tussen Firenze en Arezzo, trokken al vlug de aandacht van Leonardo da Vinci die ze dan ook veelvuldig gebruikte als achtergrond in zijn schilderijen en tekeningen. Het bekendste schilderij waarin ze op de achtergrond te zien zijn is ongetwijfeld de Mona Lisa.

Bijzonder zijn de “balze dell’Acqua zolfina“, op korte afstand van de pittoreske straat Sette Ponti die zwavel in hun ondergrond hebben die aan de basis ligt voor de witte bonen fagioli zolfini.

 

Lokale gerechten

Zoals bijna overal in Toscane is ook de Valdarno streek gekend om zijn productie van olie en wijn. Rond september start de wijnoogst en een maand later is het de beurt aan de olie. De olie is perfect te degusteren op het zoutloos Toscaanse brood. De bekendste locale wijn is de Chianti DOC van de heuvels tussen Castelfranco en Arezzo.

Andere typische streekproducten van de Valdarno streek zijn de witte bonen genaamd fagioli zolfini en de paddestoel funghi porcini del Pratomagno, de bergstreek van de Valdarno met de top op 1300 meter.

 

Praktische info

 Dienst toerisme: Ufficio Turismo di Castelfranco di Sopra

Adres: Piazza Livio Satti 2

Tel.: (0039) 055 914 93 92

Email: comunebiblioteca@libero.it

 

[otw_shortcode_button href=”http://www.booking.com/city/it/castelfranco-di-sopra.nl.html?aid=2319783″ size=”large” icon_position=”left” shape=”round”]Bekijk vakantiehuizen in en rond Castelfranco di Sopra[/otw_shortcode_button]

 

Meer info over Castelfranco di Sopra

Video

 

De oorspong van de naam

De naam is afkomstig van “Castello Franco” wat letterlijk vertaald Frankisch kasteel wil zeggen. In de 13de eeuw werd vanuit het niets Castelfranco opgericht op de huidige heuvel omwille van haar strategische en defensive ligging. Aanvankelijk was Castelfranco een opslagplaats voor de voedselvoorraad van de Republiek Fiorentina. Aangezien er later nog een Castelfranco nabij Pisa ontstond werd aan de naam Sopra toegevoegd, wat letterlijk betekent boven, verwijzend naar zijn ligging in de hoogte.

Geschiedenis

3de- 2de eeuw v.c.: De antieke Etruskische weg die Arezzo en Fiesole verbond, wordt door de Romeinen voorzien van straatstenen en wordt toegevoegd aan de Consulaire weg “Cassia vetus” die volgens historische bronnen doorkruist werd door Hannibal tijdens zijn veldslagen. Deze “cassia vetus” komt overeen met de prachtige straat “Setteponti”.

8ste- 9de eeuw: Vanaf de 7de eeuw is de streek rond Castelfranco onderworpen aan het regime van de Longobarden. Getuigenissen hiervan zijn nog terug te vinden in de oude abdij van Soffena, volgens historische bronnen opgericht rond 825. Een geschreven document van 1014 echter vermeld voor het eerst deze abdij. Vanaf 1090 wordt de abdij vervolgens toegekend aan de monniken van Vallombrosa.

1299: In nabijheid van de abdij van Soffena, waar reeds het dorp Casuberti aanwezig was, werd Castelfranco gesticht op bevel van de Republiek van Firenze. Bedoeling van deze “terra nuova” (nieuwe aarde) was het bevorderen van de handel tussen Firenze en de Valdarno om op die manier de zone te kunnen controleren. Om dit nieuwe dorp te bevolken worden bewoners van naburige dorpjes en boerenwoningen aangetrokken. In het begin van de 14de eeuw werden het stadshuis, de antieke loggia door Arnolfo di Cambio en de stadsmuren gebouwd.

17de eeuw: Een toenemende stijging van de bevolking leidt tot de bouw van nieuwe gebouwen zoals onder andere palazzo Renzi, het oratorium van San Filippo, het convent van de Augustijnen.

19de eeuw: Talloze gebouwen en kunstwerken worden afgebroken of vernield: onder andere de stadsmuren en de antieke loggia. Castelfranco wordt afgestoten door Firenze en toegevoegd aan de provincie van Arezzo.